“Ik ben nu mijn voorbeeld van tien jaar geleden” zegt Luc Weegels, zanger, liedjesschrijver, componist en muzikant. Want Luc begon als rapper en was een heel ander persoon dan wie hij nu is.
Als kind is hij stil en teruggetrokken. Zijn gevoelens en gedachten verwoordt hij in gedichten en verhalen die alleen zijn moeder mag lezen. Als hij twaalf is, ontdekt hij de Amerikaanse rappers Tupac en Nas. Hiphop wordt zijn eerste muzikale liefde en zetten hem aan ook te gaan rappen. Zijn verhaaltjes en gedichten worden raps van zestien bars. Als rapper schopt hij het tot voorprogramma’s van o.a. Usher, Lil Wayne, Nas en Busta Rhymes. De weg ligt open om uit te groeien tot een van de grootste rappers van Nederland.
Alleen: dat is niet het pad dat Luc wil bewandelen. Zijn drijfveren zijn negatief, de raps gevoed door onmacht, boosheid en agressie. Hoe ouder hij wordt, hoe meer zijn maatschappelijke betrokkenheid groeit en hoe meer hij beseft dat hij het positieve moet omarmen. De jongen die ooit ziek van de zenuwen het podium op werd gestuurd, is uitgegroeid tot iemand die over zijn angst wil stappen. Moet stappen, om zichzelf te kunnen zijn en geaccepteerd te worden om wie hij echt is. Hij wil leven in het moment, niet in het verleden of de toekomst. Dus neemt Luc afstand van de muziek en de scene waarin hij opgroeide. Hij moet verder. Read More
Als een pendulum schiet hij de andere kant op. Een meisje duwt hem een gitaar in handen en leert hem Nothing Else Matters van Metallica spelen. Een dag later koopt hij zelf een gitaar. Wanneer hij in een film een liedje van Damien Rice hoort, wordt hij recht in zijn hart geraakt. Onmiddellijk weet hij: dit is wat ik wil, deze kant moet ik op. “Een liedje is zo’n mooie manier om een verhaal en emotie over te brengen” legt hij uit. “Het geeft een heel andere dimensie aan muziek. Een lied dwingt je jezelf bloot te geven en te zijn wie je bent. Elke keer dat ik nu een liedje schrijf, word ik opnieuw verliefd. Dat gevoel slijt nooit.”
Met muziekvrienden richt hij Music Mates op. In deze muziekstudio kunnen ze altijd muziek maken. Voor zichzelf, met elkaar, en met en voor anderen. Zo schrijft Luc voor onder andere Jeroen van der Boom en Sandra Reemer, voor de film ‘If the sun explodes’ en zelfs voor boyband Fource. In de muziek komt alles samen: inspiratie, connectie en maatschappelijke betrokkenheid. Luc: “Muziek betekent voor mij positiviteit en liefde. Het verbindt mij met mensen. In muziek kan ik verdrinken, met een lach op mijn gezicht.”
Lucide is een muzikaal dagboek waarin zijn hele leven terugkomt, van de urban invloeden in Ik Laat Me Gaan en Onderwater tot de lyrische benadering in Droom. Je hoort een dapper artiest zich bloot geven en zijn verhaal delen in liedjes als Stap Voor Stap, Niet Alleen en Boven Water. Met zijn teksten weet Luc te raken, inspireren, ontroeren. Ze zijn een weergave van de stappen die hij heeft gezet om te worden wie hij wil zijn. Met de twaalf liedjes hoopt Luc anderen te inspireren dat ook te doen. Zoals hij zichzelf ook wil blijven ontwikkelen. Als artiest, en als mens. “Het leven is een reis, waarin je nieuwsgierig bent naar wat er aan de horizon is. Een reis waarin het niet gaat om de bestemming, maar om het onderweg zijn. Ik kijk nu al uit naar waar ik over tien jaar sta, en welke muziek ik dan maak.”
